Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

ΑΘΛΗΣΗ

Άθληση. Αν και όλοι γνωρίζουμε τη σημασία της, εντούτοις ολοένα και περισσότερο απέχουμε συνειδητά ή ασυναίσθητα. Κι όμως, σε μια τεχνοκρατούμενη κοινωνία που διαρκώς προωθεί τη καλλιέργεια του πνεύματος, η καλλιέργεια του σώματος ατονεί, αποκλίνοντας απ’ το αρχαιοελληνικό ιδανικό του εύρωστου νου σ’ ένα εύρωστο σώμα. Η απομάκρυνση λοιπόν από την άθληση είχε προφανή αποτελέσματα, όπως το γεγονός ότι είμαστε πλέον περισσότερο επιρρεπείς σε ασθένειες (περιβαλλοντικές ή γενετικές) και θύματα της παχυσαρκίας (η Ελλάδα κατέχει ‘περίοπτη’ θέση στη διεθνή κλίμακα…). Δυστυχώς, έχουμε λίγο πολύ προσαρμοστεί στη πραγματικότητα του αράγματος και του καφέ ενώ απαξιώνουμε οτιδήποτε κοπιαστικό, μέχρι και το περπάτημα. Μόνο κανένας περιστασιακός αγώνας ποδοσφαίρου ή μπάσκετ φαίνεται να συγκινεί μερικούς από μας. Συνεπώς, θα πρέπει ν’ αποτελέσει προτεραιότητα για το καθένα ν’ αναλογιστεί πως μπορεί να εμπλουτίσει περισσότερο τη νοοτροπία της καθημερινότητας του μ’ ένα πιο αθλητικό πνεύμα. Tο σημαντικό της όλης υπόθεσης, είναι να γυμνάζεστε συνειδητά και, πιστεύοντας σ’ αυτό, να του δίνετε νόημα. Διότι το ν’ ασκείστε μόνο για ν’ ασκείστε δεν έχει σημασία και σύντομα θα βαρεθείτε και θα το εγκαταλείψετε. Έτσι, χρειάζεται να καταπιαστείτε με κάτι το ενδιαφέρον για να δείτε αποτελέσματα. Πρότασή μου είναι οι πολεμικές τέχνες, στο βαθμό και στυλ που μπορεί ο καθένας , καθώς γυμνάζουν αφενός το σώμα και το πνεύμα (ευρωστία, διαύγεια και μια επιμέρους ιδεολογία) κι αφετέρου παρέχουν τεχνικές αυτοάμυνας που είναι πάντα χρήσιμες. Εν πάση περιπτώσει, σηκωθείτε από καρέκλες, τραπέζια, ντιβάνια και καναπέδες κι αθληθείτε!
Άγγελος